هاردفورک واسیل کاردانو فردا انجام می‌شود؛ چه تغییراتی در راه است؟

کمتر از ۲۴ ساعت دیگر هاردفورک مورد انتظار واسیل کاردانو انجام می‌شود. این آپدیت با انتشار نسخه دوم زبان برنامه‌نویسی کاردانو (پلوتوس) و رونمایی از Diffusion Pipelining (خط لوله انتشار) در لایه اجماع کاردانو همراه است. به زبانی ساده‌تر واسیل مقیاس‌پذیری بالاتر و عملکرد بهتر در اجرای قراردادهای هوشمند را برای کاردانو به ارمغان می‌آورد.

به گزارش proinvestorz و به نقل از کوین‌دسک، شبکه کاردانو روز پنج‌شنبه ۲۲ سپتامبر (۳۱ شهریور) هاردفورک واسیل (Vasil) را انجام خواهد داد. هدف از این هارد فورک، بهبود قابلیت‌های قرارداد هوشمند، افزایش توان عملیاتی بلاکچین و کاهش هزینه‌ها است.

پلوتوس (Plutus) زبان اصلی قرارداد هوشمند کاردانو است. واسیل نسخه دوم پلوتوس (Plutus V2) را ارائه خواهد کرد. ویژگی‌های جدید Plutus v2 پس از یک دوره زمانی (Epoch) از زمان وقوع هارد فورک روز پنج‌شنبه در دسترس خواهد بود. انتظار می‌رود این ویژگی در ۲۷ سپتامبر (۵ مهر)، در دسترس قرار بگیرد.

تغییر در نحوه استفاده از اسکریپت‌های مرجع باعث کاهش شدید اندازه تراکنش‌هایی می‌شود که آن اسکریپت‌ها را اجرا می‌کنند،چ. اندازه بالای تراکنش‌ها قبلا باعث تاخیر در پردازش آن تراکنش می‌شد.

روش مدیریت حساب در کاردانو چگونه است؟

گاهی اوقات از کاردانو انتقاد می‌شود که قابلیت‌های قرارداد هوشمند آن نسبت به اتریوم و دیگر بلاک‌چین‌های لایه یک امور مالی غیرمتمرکز (DeFi)، قدیمی‌تر و عقب‌مانده‌تر است. برخلاف اتریوم که از یک «مدل مبتنی بر حساب» استفاده می‌کند، روش حسابداری کاردانو مثل بیت کوین است و برای محاسبه مانده حساب کاربران از «خروجی خرج نشده تراکنش» (UTXO) استفاده می‌کند.

کاردانو روش حسابداری بیت کوین برای مدیریت قراردادهای هوشمند را تغییر داده است و از روشی موسوم به «خروجی خرج نشده تراکنش گسترش یافته» (EUTXO) استفاده می‌کند. هدف کاردانو از این تغییر، انجام عملیات‌ها تا حد امکان در خارج از بلاکچین است تا بتوان مقیاس پذیری و امنیت بالاتری را ارائه داد.

Diffusion Pipelining در هاردفورک واسیل چه کارکردی دارد؟

خط لوله انتشار (diffusion pipelining) یکی از بهبودهای کلیدی در مقیاس‌پذیری کاردانو است که در لایه اجماع رخ می‌دهد و انتشار سریع بلاک‌ها را تسهیل می‌کند. نحوه انتشار فعلی بلاک‌ها در کاردانو به این صورت است که یک بلاک برای وارد شدن به زنجیره باید ۶ مرحله را پشت سر گذارد؛ ارسال هدر بلاک، اعتبارسنجی هدر بلاک، درخواست و ارسال بدنه بلاک، اعتبارسنجی بدنه بلاک و گسترش زنجیره به صورت محلی، ارسال هدر بلاک به سایر نودها و ارسال بدنه بلاک به سایر نودها.

همه این مراحل هر بار در هر نود به همین ترتیب باید طی شوند. با توجه به حجم نودها و تعداد روزافزون بلاک‌ها، ارسال یک بلاک زمان قابل توجهی را می‌طلبد. Diffusion Pipelining منجر به اجرای همزمان برخی از مراحل ذکرشده می‌شود؛ بنابراین نتیجه آن صرفه‌جویی در زمان، کاهش حجم بلاک‌ها و افزایش توان عملیاتی شبکه خواهد بود.